Op 2 mei 2015 hebben we op onze compound ons 10 jarig bestaan feestelijk gevierd.

Als je zo iets wereldkundig wilt maken in Ghana en je wilt een gevoelig onderwerp als “Child Protection” onder de aandacht brengen, dan moet er voor zorgen dat alle autoriteiten die met dit thema te maken hebben, worden uitgenodigd. Dus stuurden we begin maart 2015 uitnodigingen aan alle instanties, aan maatschappelijk geëngageerde organisaties, aan maatschappelijk werkers in de regio die zich “inzetten” voor de bescherming van kinderen. Helaas houdt dat “inzetten” vooral in dat er veel over gesproken wordt maar dat er weinig aan gedaan wordt. Als Rotterdammer die op Zuid is opgegroeid, is het motto natuurlijk “Geen Woorden Maar Daden”! Op deze foto: Dan, Eric en Mevr. Caecila Wijgers, Plaatsvervangend Ambassadeur van Nederland in Ghana.

Het werd pijnlijk duidelijk dat de hotemetoten hier niet echt warm lopen voor dit motto en dat bescherming van kinderen niet echt hoog op hun prioriteitenlijst staat, want de hotemetoten bleven massaal weg! Per ongeluk? De datum vergeten? Of is het thema te gevoelig? We zullen het niet weten.

Het is gevaarlijk om als buitenlander je nogal kritisch uit te laten over de activiteiten van de overheid, of liever opmerkingen te maken over het niet nemen van de verantwoordelijkheid van de overheid, zeker met betrekking tot een gevoelig thema als bescherming van kinderen en vooral meisjes, dus moest ik me behoorlijk inhouden in mijn toespraak op ons feest.

Maar het deerde onze kinderen niet en opvallend was dat Mevrouw Latifa Sidiqie, vertegenwoordiger van het Ministerie Van Kinderen (dat bestaat hier echt!) met schaamrood op haar kaken toegaf dat de Ghanese overheid in gebreke blijft bij de bescherming van kinderen. Ze had in haar toespraak veel lof voor Child Support, want ze zei, dat haar Ministerie haar werk kan doen, vooral dankzij de trouwe steun van Child Support.

De Nederlandse overheid was gelukkig goed vertegenwoordig op ons jubileum. Mevrouw Caecilia Wijgers, plaatsvervangend Ambassadeur van de Nederlandse Ambassade was naar Wa gekomen om ons feest mee te vieren. In haar toespraak stak ze een riem onder het hart van onze meisjes om voor al te profiteren van de kansen die Child Support hen biedt, met beide handen aan te grijpen. Ze drukte de meisjes vooral op het hart om niet te snel in een huwelijk te stappen maar eerst zoveel mogelijk opleidingen te volgen. Ik was erg trots en dankbaar voor haar komst, haar warme belangstelling voor ons werk en de activiteiten van de Nederlandse Regering in Ghana met betrekking tot de bescherming van meisjes.

 

Els Hoeffnagel, een oud vrijwilliger was er ook en ook zij hield een gloedvolle toespraak. Trudy van Arkel, die samen met haar man Ton speciaal voor de feestelijkheden van Child Support een week naar Ghana was afgereisd sprak een ontroerend openingsgebed uit.

Onze twee presentatoren Rukaya(17) en Sheila (17) dankten de sprekers voor hun mooie woorden en riepen de mensen op om vooral in actie te komen. Zij en de andere kinderen van Child Support hadden het geluk dat zij wel de kansen kregen om zich te ontwikkelen, maar dat er nog veel meer meisjes zoals zij, op straat leven onder belabberde omstandigheden.

Toen was het tijd voor de meisjes om feest te vieren. Er werd enthousiast gedanst, gezonden en een er werd een toneel stukje opgevoerd, uiteraard over de bescherming van meisjes! Het publiek genoot er van en ook de kinderen waren zichtbaar aan het genieten!

Een heerlijke maaltijd voor alle kinderen besloot een enerverende dag. Dat met je handen eten niet eenvoudig is, merkte Trudy van Arkel, want haar hele jurk zat onder het eten!

De volgende dag (zondag 3 mei) zijn de kinderen naar hun dorpen en families vertrokken voor een korte vakantie. Voor ons, staf en leiding, is het even tijd om de realiteit onder ogen te zien. Een realiteit die duidelijk maakt dat we vooral goed werk doen voor de meisjes die verlaten of verstoten zijn door hun familie, maar we dat vooral alleen moeten doen, gelukkig wel met de enorme steun vanuit Nederland. Wat ben ik trots en blij dat we in Nederland wel mensen hebben die hart hebben voor de omstandigheden waar onze kinderen in verkeren!

De aanwezige pers was nogal geschrokken en verbaasd dat de lokale en regionale overheid het liet afweten. Ze zullen daar ruime aandacht aan besteden…. Ben benieuwd wat dat gaat opleveren!