Iedere maand verschijnt er op onze website een verhaal onder de titel EN WAT GEBEURT ER NOG MEER? .

Op deze manier wil ik de lezers een kijkje geven achter de schermen van mijn activiteiten hier in Ghana. Ik maak heel veel dingen mee, leuke dingen, trieste dingen maar vooral interessante dingen. Met mijn westerse opvoeding en kijk op het leven, valt het me soms niet mee om zaken die hier spelen te begrijpen en er op te anticiperen.

Reacties op mijn verhaal zijn zeer welkom!

“Papa Freedom…”

Ik moet eigenlijk even uitleggen hoe ik aan de naam van “Papa Freedom” ben gekomen. In de afgelopen ruim 70 jaar bleek ik niet zo goed te zijn in het hebben van relaties… Hier in Ghana leef ik al 10 jaar zonder partner en dat vindt men hier maar raar…. Ik leef celibatair, maar anders dan de geestelijken die celibatair leven, koppel ik mijn leven niet aan een Hogere Macht. Ook dat vindt men raar.
Ik leg mijn levensstijl hier uit dat ik het prettig vind dat niemand vragen aan me stelt. “…Waarom ben je zo laat thuis?” of “ …Ik heb eigenlijk een nieuwe jurk nodig!” of “…Wordt het niet tijd dat je een schone broek aantrekt?…”
Dit klinkt allemaal heel stoer want in deze levensstijl mis ik natuurlijk wel een aantal dingen. Maar ik kan zonder enige gêne een wind laten in bed, een kop koffie drinken, vlak voor ik ga slapen en naar bed gaan als het mij uitkomt. Niemand die me corrigeert. Maar ook niemand die me steunt als het even niet meezit. Dat neem ik dan op de koop toe.
Er zijn diverse pogingen gedaan om me mijn levensstijl te laten veranderen. Ook dat leidt nog wel eens tot gênante situaties. Een goed bedoeld aanbod afwijzen is pijnlijk voor degene die me een vrouw aanbiedt. Er zijn zelfs vrouwen die niets met me willen, alleen een kind… En dat gaat me even te ver! Het hebben van een kind van een blanke man biedt het kind (en de moeder) een betere toekomst maar daar wil ik niet aan meewerken.

Maar ik heb genoeg verantwoordelijkheden. Ik mijn huis wonen drie kinderen en die moeten naar school, moeten naar de kapper en die moet je leren om verantwoordelijkheid te dragen. Dat is soms een moeilijke klus. Dat moet je dan alleen doen. Ze zijn redelijk zelfstandig en leven hun eigen leven. Maar ik kook meestal en doe mijn eigen was. Samen maken we het huis schoon dus het leven is niet eentonig hier. Daarom geniet ik ook van ieder moment van de dag.

De kinderen en ook de moeders noemen me “Papa” en dat beschouw ik als een eretitel. Ik ben absoluut niet eenzaam en hoop tot aan mijn dood te mogen genieten van de naam “Papa Freedom”!