Acht jaar lang zijn we er wekelijks geweest. Het dorpje Loggu, ongeveer een uur rijden (over een steeds slechter wordende weg) werd door onze gezondheidswerkers bezocht en we hielden er medisch spreekuur. Maar nu stoppen we er mee.

Bizarre situaties kwamen we er tegen maar na acht jaar daar gewerkt te hebben kunnen tot ons genoegen vaststellen dat het peil van de gezondheidszorg in dit dorp aanmerkelijk is verbeterd. We startten er een “Family Planning Programme” en ongeveer 160 vrouwen kwamen driemaandelijks de prikpil bij ons halen. Daardoor konden ouders kinderen voeden en verzorgen en liep het aantal geboortes terug. We hebben er geboortes meegemaakt, maar ook trieste sterfgevallen. Allemaal van heel dichtbij en we voelden ons er nauw bij betrokken. Samen met de gepassioneerde vrijwilligers met een medische achtergrond hebben we mogen bijdragen aan het genezingsproces van ernstig zieke mensen en kinderen. Maar helaas stonden we ook machteloos toe te kijken als iemand niet meer geholpen kon worden. Het leven in een dorp zoals Loggu is keihard en de sterksten overleven. Aanvankelijk hadden de meeste mensen geen ziektekosten verzekering en konden we hen niet doorverwijzen naar het Regionale Ziekenhuis in Wa. Maar dankzij een “deal” met het ziekenhuis konden we ernstig zieke mensen toch laten opnemen in het ziekenhuis.

De kliniek in Loggu functioneert nu goed en mensen kunnen nu daar hun medische zorg krijgen, helaas alleen maar als ze een ziektekosten verzekering hebben. En er zijn nog veel (arme) mensen die zich geen ziektekostenverzekering kunnen permitteren.

Onze laatste patiënte was een jonge vrouw met een driedubbele hernia. Zij is niet verzekerd en we zullen er alles aan doen om haar te laten opnemen in het ziekenhuis en de hernia te laten behandelen.
Mede namens de dorpsbewoners van Loggu wil ik alle vrijwilligers danken voor hun inzet en zorg. Mede dankzij jullie is het niveau van de gezondheidszorg in dit mooie dorp verbeterd. Ik heb veel van jullie mogen leren!
Ik zal het werk in Loggu heel erg missen. Men noemde mij “Amwana“, wat “volgende patiënt” betekent. De slechte weg zal ik missen als kiespijn. Samen met onze vertalers deden we er goed werk. 
Nu gaan we ons helemaal richten op ons werk met de straatkinderen. Die hebben ook zorg en aandacht nodig. We hebben er onze handen aan vol!