Een bezoek aan Wa

Afgelopen november hebben we Child Support bezocht. We waren benieuwd hoe ze het daar redden na de dood van Eric. Daarnaast wilden we de kinderen, moeders en Dan laten merken dat we hen nog steeds willen steunen en een warm hart toedragen.

Gelukkig kunnen we melden dat we met een blij gevoel weer naar huis konden gaan! Alles liep op rolletjes! De kinderen zagen er vrolijk, gezond en goed gevoed en gekleed uit. De sfeer was ook als vanouds prima op de compound.

We hebben op de compound geslapen zodat we de kinderen (en de moeders) 24 uur per dag konden meemaken. Op zaterdagmiddag arriveerden we en op dinsdagochtend zijn we weer vertrokken. Het was fijn om zowel een weekend dag als een schooldag van de kinderen te beleven: we konden dus 2 dagen volop van hen genieten. Zo mooi om te zien hoe ze met zo weinig heerlijk konden spelen. Naar elkaar omzien en elkaar helpen. Ruzie of onenigheid hebben we niet gezien! Ook hebben ze allemaal ‘corvee’ en daar wordt strak de hand aan gehouden.

Alle lof voor de moeders. Alles loopt gesmeerd zonder dat we het idee hadden dat ze daar veel moeite voor moeten doen.

De taak van Eric wordt nu volledig door pastor Dan Seidu overgenomen. Hij komt zeker 4x per dag langs om te kijken of alles goed gaat. De aministratie was keurig op orde. Van elk kind was een dossier met alle gegevens, rapporten, medische gegevens enz. En zoals ze vroeger aan Eric hingen, deden ze dat nu bij Dan. Op zondagmiddag geeft hij ze een paar uur Engelse les. Verschillende kinderen

hebben hun foster parents een brief geschreven. Wij waren verbaasd hoe goed ze de Engelse taal onder de knie hebben. Zowel mondeling als schriftelijk!

We hebben weer heerlijke dagen bij Child Support gehad! Als u in de gelegenheid bent Child Support te bezoeken, raden we dat zeker aan! Maar ook een persoonlijk briefje of een foto sturen, vinden ze geweldig. Foster parents zijn voor de kinderen niet ‘zomaar mensen die voor hen betalen’ maar werkelijk belangrijk in hun leven. Ze lieten ons brieven en foto’s zien die soms al jaren oud waren, maar als kostbare schatten werden bewaard!

Susanne, Ton en Trudy van Arkel