Iedere maand verschijnt er op onze website een verhaal onder de titel WAT GEBEURT ER NOG MEER? .

Op deze manier wil ik de lezers een kijkje geven achter de schermen van mijn activiteiten hier in Ghana. Ik maak heel veel dingen mee, leuke dingen, trieste dingen maar vooral interessante dingen. Met mijn westerse opvoeding en kijk op het leven, valt het me soms niet mee om zaken die hier spelen te begrijpen en er op te anticiperen.

Reacties op mijn verhaal zijn zeer welkom!

Dode baby en levende baby…

Op een vroege vrijdagochtend stond er een jonge vrouw bij mij voor de poort. Op haar rug droeg ze een baby met als voorzorg tegen de hete zon en het stof, een witte doek. Het is harmattantijd, dat wil zeggen dat het gort droog is, met een lekker windje en heel veel stof uit de Sahara woestijn. Toen mijn watchman haar binnen liet en ze plaats nam op de veranda (vreemden mogen nooit in mijn huis komen), vroeg ik haar even te wachten, want ik had mijn ochtendjas nog aan en had nog niet gedoucht.
Tien minuten later kwam ik okselfris naar de veranda waar de vrouw met baby op haar rug nog zat. Ze vertelde dat de baby ziek was en dat ze was komen lopen van haar dorp naar mijn huis, een wandeling van ruim 2 uur… Ze wilde met de baby naar het ziekenhuis maar had geen ziektekostenverzekering. Ik vroeg haar hoe oud de baby was en ze antwoordde 5 maanden. Ik wist dat baby’s tot zes maanden gratis worden behandeld in het ziekenhuis en zei dat tegen haar, waarop ik haar uitnodigde om in de auto te stappen en naar het ziekenhuis te gaan. Enfin, we gingen naar de auto en daar moest de baby van haar rug af. Ik vroeg of ik even naar de baby mocht kijken (ik wilde weten of het kindje koorts had) en ze ontdeed de baby van de witte doek. Ik zag een vrijwel levenloos kind, helemaal slap, maar warm. Ik ging naar binnen om mijn stethoscoop te halen en de thermometer. Ik kon geen harttonen horen of voelen. Ook porren met mijn auto sleutels op het lijfje van de baby, gaf geen reactie. Tenslotte haalde ik een spiegeltje en hield dat voor de mond van de baby, maar er kwam geen aanslag.

De vrouw bleef heel rustig en ik zei dat ik vermoedde dat de baby was overleden. Ik stelde haar voor om toch naar het ziekenhuis te gaan, maar dat wilde ze niet. Ze vroeg of ik haar naar het “lorry park” (bus station) wilde brengen, zodat ze naar huis kon met haar overleden kindje.

Ik heb haar geld gegeven om met haar overleden kindje terug naar huis te gaan en heb haar bij het bus station afgezet…….

Een uur later word ik gebeld door het ziekenhuis met de vraag of ik meteen langs wilde komen, want er was een probleem. Daar aangekomen vertelde de verpleegkundige dat ze een baby hadden gevonden, een jochie van ongeveer 3 maanden oud. Hij lag in doeken gewikkeld onder een boom. Moeder had een tasje er naast gelegd met wat kleertjes….

Uiteindelijk werd besloten dat de baby in het ziekenhuis zou blijven voor controle en ook omdat men vermoedde dat de moeder, de wanhopig moest zijn, in de buurt was om te kijken wat er met haar baby ging gebeuren. Na het weekend zal worden besloten of wij de gezonde baby tijdelijk opnemen of dat het kindje naar het weeshuis in Jirapa gaat, waar voornamelijk baby’s zijn opgenomen… Omdat onze compound vanwege de Kerstvakantie gesloten was, ligt een opname in Jirapa voor de hand..

Never a dull moment! Het kan raar lopen hier in Ghana, en we doen wat we kunnen. Soms is dat niets maar soms ook heel veel. En dat houdt voor ons de moed er in! Ook in 2015!

Januari 2015