Vida (inmiddels 20) en Mama Joyce (nu 16) Tapinadaare kwamen in april 2004 naar het toenmalige kinderhuis Wa Yiri. Ze kwamen samen met hun broertje Edy (nu 19) en ook zou hun jongste broertje meekomen, maar het kind overleed vlak voordat de kinderen naar Wa Yiri zouden komen. De drie kinderen gingen naar school en Vida blonk al snel uit en mocht klassen overslaan.

Ze heeft in 2012 de Senior High School in Tamale afgerond en wilde graag verpleegkundige worden. Helaas had ze niet genoeg punten om direct toegelaten te worden en heeft ze inmiddels de examens overgedaan en wacht nu in spanning op de uitslag.
De Tapinadaare kinderen komen uit een gebroken gezin. Moeder kreeg na de geboorte van haar jongste kind een zware Post Natale Depressie en hier kan zoiets niet behandeld worden. Ze bedelde overal en nergens om aan geld te komen en vader, die een stuk ouder was, dronk veel te veel. Dus geen veilige basis voor de kinderen. Moeder overleed in 2012 en vader trok zich terug in zijn dorp van herkomst, waar hij nu een kleine “farm” heeft om zichzelf te kunnen onderhouden.

Na de brand in 2006 waarbij het gebouw van Wa Yiri in de as werd gelegd, verbleven de drie kinderen bij een van de huismoeders. Op een nacht kwam Vida bij mij aan de deur, nadat ze aangevallen was door een van de familieleden van de huismoeder en sindsdien verbleef ze bij mij, tot dat ze naar de Senior High School in Tamale ging. Dat is een kostschool en ze kwam alleen tijdens de vakantie thuis.

Joyce en Edy werden in 2008 bij Child Support opgenomen, samen met de andere kinderen van het toenmalige kinderhuis Wa Yiri. Edy hield het niet lang vol, misdroeg zich en vertrok naar zijn grootmoeder. Joyce doet het heel matig op school, vind het verblijf op de compound niet prettig en dat is aan haar gedrag te merken. Besloten is dat Joyce vanaf de Kerstvakantie 2014  terug naar haar vader gaat. Edy werkt als bijrijder op een vrachtwagen

Jammer is dat alleen Vida hard werkt aan haar studie. Ze is heel volwassen geworden en op dit moment werkt ze bij een groothandel en verdient geld om haar toekomstige studie te kunnen betalen. Ze woont nog steeds bij mij en als ze aangenomen wordt op een vervolgopleiding gaat ze intern wonen. Haar Foster Family is bereid om haar ook tijdens haar vervolgopleiding te steunen.

Het is mooi om te zien hoe de kinderen opgroeien. Helaas zijn we niet in staat om voor alle kinderen een mooie toekomst te creëren, maar we hebben op z’n minst kunnen zorgen voor een redelijk onbezorgde tijd bij ons.
Van de groep kinderen die overkwamen uit het voormalige kinderhuis Wa Yiri is na het mogelijke vertrek van Joyce, alleen Babadaara (16) nog over…. Maar ook Babadaara heeft ons verlaten. vanaf de Kerstvakantie 2014 is naar hara oom in Jirapa gegaan. Ze zal niet meer terugkeren. Haar slechte prestaties op school en haar ongemotiveerde houding heeft de staf doen besluiten dat ze naar haar familie teruggaat. Het voelt als verliezen en dat doet zeer. Helaas kunnen we nooit 100% scoren, hoe graag we dat ook zouden willen.